Introduction of Technical Analysis
การวิเคราะห์ทางเทคนิคเป็น
หลักการวิเคราะห์ที่ใช้เหตุและผลผ่านตัวเลขทางคณิตศาสตร์
สถิติ การวิเคราห์เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นซ้ำๆ
จนเป็นความน่าจะเป็นหรือทฤษฎีแนวโน้ม
ดังนั้นผู้ที่จะเรียนรู้การวิเคราะห์ทางเทคนิคนั้น ต้องเป็นคนที่ช่างสังเกต
และจดจำปรากฎการณ์ต่างๆ จนเป็นรูปแบบซ้ำๆ หรือที่เรียกว่า “Pattern”
ซึ่งอาจจะต้องเรียนรู้จิตวิทยาของคน ว่าคนส่วนใหญ่คิดอย่างไร
และคนส่วนน้อยคิดอย่างไร โดยหากสามารถคาดการณ์ว่า
กลุ่มคนที่มีอิทธิพลต่อตลาดนั้นคิดอย่างไร
เราก็สามารถเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเกมแห่งการเก็งกำไรได้ นอกจากนี้รูปแบบ
การวิเคราะห์ทางเทคนิคส่วนหนึ่งอาจจะต้องใช้เครื่องมือคำนวนทางคณิตศาสตร์
ที่สามารถแปรข้อมูลในอดีตเพื่อบ่งบอกข้อมูลในอนาคต หรือที่เรียกว่า
“Indicator” โดยการคำนวนจากการเปลี่ยนแปลงของราคา และปริมาณในการซื้อขาย
ในระยะคาบเวลาที่แตกต่างกัน ซึ่งเมื่อใช้สูตรคำนวนแล้วจะสามารถบอกได้ถึง
ความต้องการของอุปสงค์ และอุปทาน (Demand & Supply)
ว่ามีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร มีมากหรือน้อยเกินไปเท่าใด
ซึ่งจะทำให้เราเข้าใจถึงปรากฏการณ์ที่เรียกว่า ซื้อมากเกินไป (Over Bought)
หรือขายมากเกินไป (Over
Sold) ทั้งนี้เพื่อให้เข้าใจถึงจังหวะหรือช่วงเวลาที่ควรเข้าไปทำการซื้อ
หรือขายเพื่อทำกำไร หรือหยุดขาดทุน
What’s type of investor who’s can do technical chart
นัก
ลงทุนหลายท่าน อาจจะสับสนกับตัวเองว่าการวิเคราะห์แบบใด น่าจะดีที่สุด
บางท่านก็เชื่อในการวิเคราะห์ทางพื้นฐาน
และบางท่านก็เชื่อในการวิเคราะห์ทางเทคนิค
ซึ่งคำตอบของแต่ละอันก็ล้วนมีเหตุผลที่น่าเชือถือด้วยกันทั้งสิ้น
ไม่ว่าจะเป็นการเชื่อเรื่องมูลค่าที่แท้จริง (Intrinsic Value)
ว่าสิ่งใดก็ตามหากสิ่งนั้นมีค่าแล้วแต่ยังไม่มีคนเห็น
แต่เมื่อเราซื้อได้ก่อนที่ราคาถูกกว่าหรือในราคาที่เหมาะสม
แล้ววันหนึ่งหุ้นหรือสินค้าตัวนั้นจะกลับมาสู่มูลค่าที่แท้จริงเสมอ
แต่หลักการนี้ มิได้บอกว่าเมือ่ไหร่ ดังนั้นการวิเคราะห์ทางเทคนิค
จะมองเรื่องของความต้องการ ของสินค้านั้นในช่วงเวลาต่างๆ
เพื่อที่จะส่ามารถคาดการณ์ว่า ณ ช่วงเวลาใด ควรที่จะซื้อหรือขายสินค้านั้น
เพื่อได้ประโยชน์สูงสุด บนข่วงเวลาที่นักลงทุนนั้นๆ
กำหนดไม่ว่าจะเป็นระยะสั้น หรือระยะยาวนานเพียงใด
ดังนั้นไม่ว่าจะหา
คำตอบอย่างไร ก็คงมีเหตุผลที่ดีทั้งสองฝ่าย
ด้วยเหตุนี้ต้วท่านต่างหากที่จะเป็นคนหาคำตอบ
โดยท่านควรที่จะรู้ว่าตัวเองเป็นนักลงทุนประเภทใด
ซึ่งหากเปรียบเทียบการลงทุน
นั้นเปรียบเสมือนการทำธุรกิจอย่างหนี่งที่ท่านจะต้องลงทุน
ท่านจะต้องทำความเข้าใจถึงธุรกิจนั้นๆก่อน ว่าเป็นธุรกิจประเภทใด
ซึ่งท่านมีความถนัด ความรู้ ความเข้าใจ ความชอบ
และรักธุรกิจนั้นมากน้อยขนาดใด ซึ่งอยู่บนฐานของเงินลงทุน
และระยะเวลาที่ท่านต้องการคืนทุน หรือสภาพคล่องในระหว่างดำเนินการ
ซึงหากจะเปรียบเป็นการแบ่งประเภทสินค้าที่ใช้ในการดำเนินธุรกิจนั้น อาจแบ่งได้ 3ประเภท
1. Fashion Product สินค้า
ที่ใช้ตามยุคสมัยในช่วงระยะเวลาหนึ่ง หรือตามแฟชั่น
ซึ่งสินค้านี้อาจจะมีความต้องการสูงสามารถซื้อหรือขายได้ง่าย
สามารถสร้างกำไร ได้อย่างรวดเร็ว แต่ส่วนต่างทางการทำกำไรอาจไม่มากนัก
แต่ข้อเสียคือหากซื้อมา แล้วขายไม่หมดในช่วงเวลาที่ตลาดต้องการ สินค้านั้น
มีโอกาสหมดอายุและมูลค่าอาจจะลดลงอย่างรวดเร็ว
หรือไม่เหลือมูลค่าหากความต้องการหมดไปดั่งเช่น สินค้าไฮเทค หรือ เสื้อผ้า
กระเป๋า รองเท้า
2. Utility Product สินค้านี้มีความต้องการ
อยู่ในตลาดอย่างสม่ำเสมอ หรือเปรียบเหมือนสินค้าอุปโภคบริโภค
ที่มีการซื้อและขายอยู่ทั่วไป
ไม่ค่อยจะมีการเปลี่ยนแปลงของราคาสินค้านั้นอย่างรุนแรง
ซึ่งการซื้อขายสินค้าประเภทนี้ อาจจะมีส่วนต่างๆทางกำไรอยู่ไม่มากนัก
แต่มีความผันผวนของราคาต่ำๆ และสามารถซื้อตุนสินค้าต่อคราวได้เป็นจำนวนมาก
ซึ่งสินค้าเหล่านี้ คือ ผลิตภัณฑ์ของใช้ในบ้าน หรือสินค้าทั่วไปที่มีใน
Convenience Store
3. Unique Product สินค้าประเภทนี้ผู้ทำ
การซื้อขาย ต้องมีความเข้าใจในสินค้านั้นเป็นอย่างดี มีความรู้ความเข้าใจ
ความรักในสินค้านี้ โดยที่ไม่สามารถคาดหวังได้ว่าสินค้านี้
จะสามารถขายได้เท่าไหร่ หรือเมื่อใด
ซึ่งอาจจะต้องรอจนกว่าจะได้ผลตอบแทนที่พึงพอใจจึงจะยอมขาย ดังนั้นสินค้า
ประเภทนี้จึงไม่ค่อยมีการเปลี่ยนมือได้ง่ายนัก
แต่จะมีโอกาสขายได้ง่ายเมื่อวันหนึ่งเป็นที่ต้องการของตลาดหรือจากแฟชั่น
หรือเมื่อมีคนเห็นว่าสินค้านั้นดี
และมีมูลค่าอย่างมากในอนาคต ซึ่งผู้ขายสามารถเรียกราคา
และได้กำไรจากสินค้าประเภทนี้ในส่วนต่างของกำไรที่มากกว่าสินค้าประเภทอื่น
แต่อาจต้องอาศัยระยะเวลา และความรู้ความเข้าใจสินค้านั้นอย่างแท้จริง
เปรียบเสมือนสินค้านี้ คือของสะสม ของหายาก ดังเช่น แสตมป์ รูปภาพ
พระเครื่อง หรืออัญมณี
ซึ่งหากแบ่งประเภทธุรกิจให้เห็นดังนี้แล้วเรา
ก็สามารถจัดตัวเองได้ว่าเป็นนักลงทุนประเภทใด และควรมีสินค้าประเภทไหน
อยู่ในร้านค้าของตัวเอง โดยจะเห็นว่า
Fashion Product สินค้า
แฟชั่น นั้น ผู้ลงทุนจะต้องอาศัยการคาดการณ์ความต้องการของตลาด
ติดตามสภาวะความต้องการของตลาดเสมอ สามารถตัดสินใจ ได้เร็ว กล้าเสี่ยง
และยอมรับการขาดทุนอย่างรวดเร็วได้ ซึ่งเปรียบเสมือนการเก็งกำไร
จากการเปลี่ยนแปลงราคาอย่างรวดเร็วจาก Demand and Supply
Utility Product
ผู้ลงทุนเลือกผลิตภัณฑ์ที่เป็นที่ต้องการของตลาด
โดยอาจจะต้องติดตามความต้องการของตลาดบ้าง
แต่ไม่ต้องใกล้ชิดเหมือนสินค้าแฟชั่น
โดยสามารถซื้อขายสินค้านั้นได้คราวละเป็นจำนวนมาก
เนื่องจากสินค้าเหล่านั้นเป็นที่ต้องการของตลาดอยู่แล้ว
โดยหากเปรียบนักลงทุนประเภทนี้ ก็คือนักลงทุนประเภทกองทุน
ที่จำเป็นจะต้องซื้อสินค้า เพื่อไว้ขาย ได้ในคราวที่ละมากๆ
โดยคำนึงถืงสภาพคล่อง
Unique Product ผู้ลงทุนอาจจะต้อง
เป็นนักลงทุนที่มีความรักในผลิตภัณฑ์นั้นอย่างแท้จริง
โดยสามารถซื้อสะสมได้ตลอด และรู้ถึงมูลค่าแท้จริง (Intrinsic Value)
ของสินค้านี้ในอนาคตได้ว่าเป็นเช่นไร ซึ่งเปรียบเสมือนนักลงทุนประเภท Value
investor
โดยท่านจะมีความสุขเมื่อเห็นมูลค่าของสินค้าที่ท่านมีการเติบโตขึ้น
โดยที่แม้ท่านอาจจะไม่ได้คิดอยากขายสินค้านี้ในอนาคตก็ตาม
หรือหากขายท่านก็อาจจะยอมขายในราคาที่ท่านพอใจเท่านั้น
เมื่อมาถึง
ตอนนี้แล้วคงจะรู้แล้วว่าต้วท่านควรจะเลือกธุรกิจประเภทไหน
ซึ่งท่านสามารถแบ่งสัดส่วนของประเภทสินค้า ต่างๆ ไว้ในร้านของท่าน ก็ได้
หรือจะเลือกประเภทใด ประเภทหนึ่งไปเลย เพื่อความถนัด
และความพร้อมของแต่ละบุคคล
ศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่
http://www.thaibestforex.com/forex/introduction-of-technical-analysis-article-607/?/
